
Ένα συνοριακό χωριό που οι περισσότεροι κάτοικοί του έφυγαν ως μετανάστες, έξω από τα σύνορα της Ελλάδας, από το 1950 και αργότερα.
Ένα συνοριακό χωριό που οι περισσότεροι κάτοικοί του έφυγαν ως μετανάστες, έξω από τα σύνορα της Ελλάδας, από το 1950 και αργότερα.
ΜΕ ΛΕΝΕ Νικόλαο Λαζαρίδη. Γεννήθηκα στις 6 Αυγούστου 1938, στην Αριδαία Πέλλας, στην Άψαλο. Δεν είχα κάνει κανονικά τα χαρτιά μου. Πούλησα ένα δαμάλι και μ’ αυτά τα λεφτά έβγαλα διαβατήριο σαν τουρίστας κι ήρθα στο Βέλγιο με 150 δολάρια στην τσέπη.
ΣυνέχειαΜΕ ΛΕΝΕ Γιάννη Κασιμάκη. Γεννήθηκα στις 13 Αυγούστου 1938 στους Αγίους Θεοδώρους Γρεβενών, στο Διάκο. Πήγε ένας συμπατριώτης του μετανάστης κι έγραψε γράμμα στο χωριό ότι αγόρασε δικό του αυτοκίνητο. Τα ‘χασα. Αυτός είχε αυτοκίνητο κι εγώ δεν είχα να φάω… Είχα δικαίωμα κι εγώ στο όνειρο.
ΣυνέχειαΜΕ ΛΕΝΕ Χρήστο Παππά. Γεννήθηκα στο Κουκλέσι Ιωαννίνων στις 6 Σεπτεμβρίου 1940. Ανήκει στην «παλαιά φρουρά» Ελλήνων μεταναστών του Βελγίου. Πέντε χρόνια εργάστηκα στα νιάτα μου σ’ ένα απ’ τα περίπου 280 ορυχεία κάρβουνου που διέθετε τότε το Βέλγιο και σήμερα έχουν κλείσει.
Συνέχεια